Recensie: Billie Eilish: The World’s a Little Blurry

De Apple+ documentaire Billie Eilish: The World’s a Little Blurry is een emotionele tweeënhalfuur durende achtbaan over het leven van een tiener in de schijnwerpers. Van de eerste keer op de radio naar het winnen van maar liefst 6 Grammy’s voor je debuutalbum. Alles komt voorbij. De Amerikaanse Billie Eilish laat alles zien over haar privéleven en opkomst in de muziekindustrie wat een prachtig eindresultaat oplevert.

Billie Eilish groeit op met muzikale ouders en grotere broer Finneas. Muziek klinkt al haar hele leven door haar ouderlijk huis en bereikt uiteindelijk ook broer en zus. Samen schrijven ze liedjes op hun slaapkamer. Nog steeds woont de superster bij haar ouders in huis die haar en Finneas steunen bij alles wat ze doen. De enorme hits die nu zijn uitgebracht zijn dan ook vaak voor het eerst live gezongen in de woonkamer.

Dat ze een alledaagse tiener is, uit zich ook in haar fangirl eigenschappen richting haar idool Justin Bieber. Van voor tot achter zingt ze al zijn liedjes mee en wanneer hij haar contacteert om samen te werken, maakt het haar niet uit wat hij wil doen ze zegt meteen volmondig ja. Dat ze een grote fan is uit zich nog het meest wanneer ze Bieber eindelijk in het echt ontmoet en eerst niet weet hoe ze zich moet gedragen waarna ze hem huilend een knuffel geeft. Voor haar een enorm groot moment waarvan ze nog niet echt beseft dat zijzelf vaak genoeg aan de andere kant van die knuffel staat bij haar eigen meet-and-greets met fans.

Open, oprecht en intiem

Door de donkere teksten die veel in Billie’s nummers voorbijkomen, is ze al enorm open en oprecht, maar deze documentaire draagt daar nog een steentje aan bij. Billie en haar familie tonen alles. Alle tegenslagen, Billie’s worstelingen met haar tics die uit Tourette syndroom voortkomen, maar ook de vele successen die ze met haar broer voor en achter de schermen beleefd. Met name de momenten waarop Billie een depressieve kant toont, zijn indrukwekkend om te zien.

Hiernaast zijn ook de vele intieme muzikale scènes, waarin het hele songwriting proces van Billie en Finneas wordt gevolgd, hoogtepunten. Samen in hun slaapkamer proberen ze de juiste teksten te schrijven op nieuwe muziek en nemen ze dat meteen op. Zelfs vergaderingen met het label worden in de slaapkamer gehouden. Van beginnend klein idee tot het uitwerken ervan in de studio, videoclip maken en vervolgens die nummers op het podium laten horen aan duizenden fans, alle stappen in het proces worden op een intieme manier getoond.

Van Ocean Eyes tot My Future

De documentaire begint sterk door meteen het moment te tonen waarop Eilish eerste nummer Ocean Eyes wordt opgepikt door een radiostation. Het is een prachtig, klein liedje waarop Billie’s typerende stem goed tot uiting komt en waarmee ze direct haar visitekaartje afgeeft. Hierna ging het heel hard.

Haar hele reis naar tieneridool en popster wordt gevolgd. Voor haar jonge leeftijd heeft Billie al veel meegemaakt wat haar helaas ook naar een donkere kant heeft getrokken. Maar naarmate de documentaire vordert, zie je Billie veranderen. Wat hier onder andere aan bijdraagt is het verbreken van haar relatie. Nadat dit heeft plaatsgevonden zie je Billie gaan genieten van haar leven als muzikant.

De documentaire eindigt uiteindelijk met een shot waarop Billie Ocean Eyes live zingt. Hiermee is het cirkeltje helemaal rond. Tijdens de aftiteling wordt vervolgens een van haar nieuwere singles afgespeeld: My Future. In tegenstelling tot haar eerdere nummers op haar album When We All Fall Asleep Where Do We Go (2019), is My Future een vrolijk nummer waarop ze zingt over haar positieve kijk op haar eigen toekomst. Een grote, positieve verandering heeft dus plaatsgevonden die ook in haar songwriting duidelijk zichtbaar en hoorbaar is en die regisseur R.J. Cutler in Billie Eilish: The World’s a Little Blurry stap voor stap heeft gevolgd. Het is een enorm goede documentaire geworden die geen enkele van de 140 minuten verveeld!