Wat als er een meteoriet recht op de aarde af zou komen en deze zou vernietigen? Dat is waar nieuwe Netflix film Don’t Look Up om draait. Een absurdistische komedie die een behoorlijke kern van waarheid over de huidige maatschappij bevat. Regisseur Adam McKay is erin geslaagd een sterke film neer te zetten met een cast waar je u tegen zegt. Toch is de maatschappijkritische humor niet voor iedereen weggelegd. Een film die de een stof tot nadenken geeft en de ander verveelt naar een telefoon doet staren. En dat is precies waar Don’t Look Up om draait!
PhD studente Kate Dibiasky (Jennifer Lawrence) ontdekt een meteoriet die volgens haar berekeningen over zo’n zes maanden inslaat op aarde. Geen tijd te verliezen! Samen met haar professor, Randall Mindy (Leonardo DiCaprio), zet ze alles in werking om mensen aan de top te waarschuwen. Misschien dat we de meteoriet nog van baan kunnen laten veranderen of kleiner kunnen maken. Maar helaas, de Amerikaanse President (Meryl Streep) is te druk bezig met snel naderende verkiezingen en andere bijzaken.
Na lekken naar de media, komt de President toch in actie samen met NASA. Zoals vaker in films moet de wereld worden gered door Amerika, zonder hulp van andere landen. Na een mislukt plan om de meteoriet uit de lucht te schieten, beginnen ook de rijke Amerikanen zich ermee te bemoeien. Het toch al absurde verhaal dat een President in eerste instantie niet mee wil werken, mondt uit in een wedstrijdje ‘maak de rijken rijker’. De ingelegde prijs? De levens van miljarden mensen op aarde.
Don’t Look Up: Wat een cast!
Maar liefst 6 Oscarwinnaars en nog eens 2 genomineerden in de cast. En ook regisseur McKay heeft een van zijn vijf Oscarnominaties in een beeldje kunnen verzilveren. Beter kun je het niet treffen. Dat iedereen kan acteren, dat laten ze dan ook wel zien in Don’t Look Up. Maar voor fans van de acteurs en actrices, is het genre misschien even wennen.
Don’t Look Up heeft een dramatische en serieuze ondertoon, maar valt toch meer in het komedie genre. Een genre waar veel van de topacteurs niet bekend om staan. Even wennen dus. Toch laten alle filmsterren zien dat ook dit genre hen prima ligt. De serieuze ondertoon van het script zorgt hier ook wel voor. Een volledige ‘onder de bank liggen van het lachen’-film is het nu ook weer niet. De humor is subtieler dan dat. En dat moet goed overkomen om te kunnen slagen. Dan heb je met Lawrence, DiCaprio, Streep, Jonah Hill, Timothée Chalamet (die in Dune een hele andere kant van zijn acteerkwaliteiten liet zien) en Mark Rylance hele goede in huis.
Dankzij het script en de acteurs en actrices zijn er ook nauwelijks platte personages. Zeker DiCaprio’s personage verandert in een tijdspan van 6 maanden van het saaie karakter waar hij mee begon naar een beroemde en populaire professor. Wie anders dan DiCaprio om een zenuwachtige professor te spelen die met een complete woede-uitbarsting de aandacht probeert te vragen om de wereld te redden. En ook Lawrence kan dit. Wat ze in Silver Linings Playbook al eens liet zien, doet ze hier weer. Ze kan veel meer dan de Katniss Everdeen waar ze bekend mee is geworden. En dat zijn dan maar twee rollen in de film. De rest doet absoluut niet onder voor beide hoofdrolspelers. Dat er nieuwe nominaties en beeldjes worden bijgeschreven tijdens ‘award-season’ is goed mogelijk.
Absurde film met kern van waarheid
Een apocalyptisch scenario. Klinkt bekend. De uitvoering maakt echter dat dit een hele andere film is dan andere rampenfilms. Daar zijn Adam McKay en andere scriptschrijver David Sirota goed in geslaagd. De bizarre rollen die Meryl Streep en Jonah Hill vertolken als ongeïnteresseerde President en haar zoon/Chief of Staff, doen veel denken aan Donald Trump en zijn presidentschap/familiebedrijf. Ook het egoïsme van belangrijke politici die focussen op wat op dat moment voor hen belangrijk is, komt voorbij. Geen enkele focus op het welzijn van de bevolking door wie zij democratisch zijn gekozen.
Ook de rol van social media is groot. Ineens is iedereen een expert over de ruimte. Er worden miljoenen meningen gegeven over de echtheid van de meteoriet. Klinkt bekend, hè? De vergelijking met de vele zelfbenoemde virologen is snel getrokken. En dit is niet de enige keer dat de coronapandemie inspiratie vormde voor Don’t Look Up. De kern van waarheid blijkt groter te zijn dan eerst gedacht. Verhuld in een dekentje van (zwarte) komedie, kun je behoorlijk wat lijnen trekken met de huidige (digitale) maatschappij. Het zal bij vele kijkers voor stof tot nadenken zorgen. Zou het in het echt ook zo gaan wanneer de wereld vergaat?