Met een enkele post op social media maakte de Amerikaanse zangeres Halsey op 28 juni bekend dat er een vierde album aan kwam. Wanneer? Dat werd bekendgemaakt in het New Yorkse Metropolitan Museum of Art, oftewel The Met. Ook werd hier groots de album cover van If I Can’t Have Love, I Want Power onthuld. Een conceptalbum zoals een conceptalbum hoort te zijn. Met de hulp van enkele grootheden binnen de muziekindustrie, heeft Halsey van haar vierde album een waar poprock kunstwerk gemaakt!
De album cover is gebaseerd op het Renaissance schilderij Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen van Jean Fouquet waarop de Madonna met Jezus op schoot zit en haar linkerborst ontbloot is. Halsey, artiestennaam van Ashley Frangipane, is onlangs bevallen van haar eerste kind. Het zwanger zijn en de maatschappelijke verwachtingen die daarbij komen kijken, hebben Halsey geïnspireerd tot dit album. Feministische thema’s als female empowerment en vrouwelijke onafhankelijkheid komen voorbij in vele stijlen.
De vele stijlen komen van de hand van producers Trent Raznor en Atticus Ross, leden van de industriële rockband Nine Inch Nails. Alhoewel Halsey als popartiest bekend staat, staan ook de rock en punk genres, die tegenwoordig wel vaker in de popmuziek terugkomen (Olivia Rodrigo, WILLOW), haar niet verkeerd. Sterker nog, het staat haar erg goed. If I Can’t Have Love, I Want Power wordt geïntroduceerd met het donkere The Tradition waarop de zangeres met enkel een piano begeleiding op een sinistere manier haar album aankondigt. Een sterke opening!
If I Can’t Have Love, I Want Power: een écht conceptalbum
Hierna volgen de nummers elkaar snel op. De een nog beter dan de ander. Dat komt vooral door de productie. De volgorde van de nummers is goed over nagedacht door Halsey en haar producers. Zo is de overgang tussen Bells in Santa Fe en Easier than Lying zo uitgemeten dat de distortion op de eerstgenoemde oploopt tot een climax die abrupt wordt afgekapt terwijl Halsey nog middenin een zin zit “all of this is temporary”. Typisch. Easier than Lying start dan precies op tijd. Dit is niet de enige overgang die perfect verloopt. Dat maakt dit album ook een écht conceptalbum. Luister het album van track 1 tot track 13 achter elkaar en je hebt een compleet verhaal te horen gekregen.
Met nummers als Easier than Lying, waarop de invloed van Nine Inch Nails het best hoorbaar is, en het rustige, akoestische Darling, komen allerlei stijlen voorbij. En Halsey weet bij ieder nummer de spijker op de kop te slaan. Tekstueel en muzikaal zit het perfect in elkaar. De vocalen van Halsey zijn goed. Niet overweldigend of verrassend, maar wel heel goed. Dit alles komt bij elkaar op het mystieke Whispers en I am not a woman, I’m a god. De onzekerheden waar Halsey op Manic ook al over zong, komen eruit en worden overwonnen. Als single is I am not a woman, I’m a god misschien een beetje een spoiler voor het einde van het album, maar een visitekaartje geeft Halsey hier zeker af!
Met een beetje hulp van
Waar Halsey op haar vorige album nog samenwerkingen had met Dominic Fike, BTS en Alanis Morissette, is dat op If I Can’t Have Love, I Want Power niet het geval. Maar de samenwerkingen blijven niet helemaal uit.
Muzikaal gezien is de invloed van Raznor en Ross erg groot. Zij hebben hun eigen stijl en sound die door Halsey volledig is omarmd. De muziek is hard voor Halsey’s doen, minder voor Nine Inch Nails’ doen. Het klinkt daarom misschien verrassend dat zij ermee hebben ingestemd om een album te maken met een popartiest, maar Raznor en Ross deinzen nergens van terug op muzikaal gebied. Zo hebben ze al eerder een uitstapje gemaakt naar Disney voor de filmmuziek van Soul en de filmmuziek voor meerdere films van regisseur David Fincher zoals The Social Network en Gone Girl geschreven.
En niet alleen Raznor en Ross zijn uitgenodigd door Halsey. Op honey is de duidelijk aanwezige drumbeat ingespeeld door Nirvana en Foo Fighters drummer Dave Grohl. En Fleetwood Mac grootheid Lyndsey Buckingham weet met zijn gitaarspel een kalm moment middenin het album in te gelasten op het prachtige Darling. Een welkome afwisseling tussen het muzikale en tekstuele geweld waar de meerderheid van het album uit bestaat.
Het gehele concept rondom If I Can’t Have Love, Want Power is versterkt met een speelfilm met dezelfde naam. Halsey speelt de hoofdrol in een horrorfilm waarbij het album als soundtrack dient. Thema’s als vrouwenhaat, zwangerschap, miskramen en onzekerheid komen niet alleen in de film, maar ook zeker in Halsey’s teksten voorbij. Een emotioneel album inclusief nummers gericht aan haar toen nog ongeboren kind, vriend en haar onzekere en bipolaire zelf.
