Het negende album van P!nk, Trustfall, is persoonlijk, serieus, vrolijk, een mengelmoes van genres en bloedeerlijk. Maar origineel en uniek? Dat niet. De Amerikaanse popster doet haar eigen ding, zoals ze haar hele carrière al heeft gedaan. Het siert P!nk. Maar met Trustfall weet ze muzikaal niet altijd te overtuigen.
Net als iedereen heeft ook P!nk, artiestennaam van Alecia Moore, de laatste jaren flink wat meegemaakt. Al jaren is P!nk een van de meest openhartige popartiesten. Op ‘Trustfall’ gaat ze een stapje verder. Opener When I Get There is een gevoelige ballad over het recente verlies van haar vader. Een mooie start van dit album dat ook voor P!nk een vertrouwensval is.
Maar na deze prachtige piano ballad, pakt P!nk het anders aan. Titelsong Trustfall is een popnummer dat zelfs richting dance gaat. Dit laatste is een bijkomstigheid van producer Fred Again. De hitproducer heeft het ook ditmaal voor elkaar gekregen. De titelsong ligt erg lekker in het gehoor en is zeer aanstekelijk. Maar vernieuwend? Nee, dat niet. Een link met monsterhit What About Us is snel gemaakt.
Opvallend aan Trustfall is de hoeveelheid genres die te horen zijn. De popartiest neemt zelfs uitstapjes naar folk en country. Dit komt met name door haar samenwerkingen waarvan de één beter is gelukt dan de ander. Long Way to Go met The Lumineers ontbreekt het aan originaliteit. Het nummer, een opbouwende piano ballad, overtuigd niet. Met name door de mismatch van de zangstemmen. Kids in Love daarentegen is wel een schot in de roos. Simpel, maar de samenzang met de zussen van First Aid Kit klinkt goed.
Deze recensie van P!nk ‘Trustfall′ maakt deel uit van een samenwerking met Maxazine. Benieuwd naar de rest van de recensie?
Bekijk alle recensies in samenwerking met Maxazine.
