Fans van Taylor Swift hebben de afgelopen jaren niets te klagen gehad. Na twee onverwachte corona-albums, folklore en evermore, is de zangeres ook begonnen haar oude albums opnieuw op te nemen. Inclusief niet eerder uitgebrachte nummers. Tussendoor heeft ze ook nog tijd gevonden om aan haar tiende album te werken. Op Midnights vertelt Swift dertien verhalen waar ze ‘s nachts wakker van heeft gelegen. Een mooi uitgedacht concept dat ook in de praktijk goed overeind blijft staan.
Van countryzangeres tot popprinses tot indiepop singersongwriter. De carrière van Taylor Swift is muzikaal zeer verscheiden. Het grootste mysterie was misschien dan ook in welk genre Midnights zou vallen. In lijn met zusteralbums folklore en evermore is Swift niet compleet de popkant op gegaan. Maar om het een derde zus te noemen, gaat ook te ver. Het album is meer gelinkt aan Lover, uit 2019. Niet gek ook, want de working title van dat album was “Daylight”. Denkend in de puzzels die Swift vaak zelf uitlegt voor haar fans, zouden daglicht en middernacht goed verwant kunnen zijn. Maar zo’n enorm popalbum als Lover is, is Midnights niet. En dat is de juiste keuze geweest. De rustige pophoek die Swift heeft gevonden, past haar goed. Erg goed.
Op Midnights heeft Swift nauw samengewerkt met producer Jack Antonoff. Met hem werkt ze samen sinds ze de popmuziek heeft omarmd op 1989. Ook Lana Del Rey werkt frequent samen met Antonoff. Niet gek dat de drie hun muzikale krachten hebben gebundeld op Snow On The Beach. Een nummer met deze drie namen belooft veel, maar maakt dit net niet waar. Dit komt vooral doordat Lana Del Rey nauwelijks te horen is. Enkel als achtergrondzangeres. Muzikaal springt het nummer, over een onverwachte liefde, er ook niet uit. Snow On The Beach is een geslaagd nummer, maar de verwachting ligt net te hoog.
Deze recensie van Taylor Swift ‘Midnights′ maakt deel uit van een samenwerking met Maxazine. Benieuwd naar de rest van de recensie?
Bekijk alle recensies in samenwerking met Maxazine.
