Het nieuwe soloproject van Caroline van der Leeuw, beter bekend als Caro Emerald, is een welkome verrassing. De vrolijke, zonnige klanken die ze met haar Caro Emerald-band liet horen, zijn vervangen door triphopalbum Nowhere Near The Sky dat veel weg heeft van Britse band Portishead. Grote verandering, maar of het gehele album is geslaagd, blijft de vraag.
Waar Caro Emerald als solo klinkt, zat daar een complete band achter. Caroline van der Leeuw is met The Jordan, vernoemd naar de wijk in Amsterdam waar ze vandaan komt, staat er nu alleen voor. Een bewuste keuze omdat ze weer muziek wil maken om muziek te maken. Niet voor het commerciële aspect. Met Nowhere Near The Sky levert ze dus een debuutalbum af met muziek die ze al jaren wilde maken, maar binnen de band geen ruimte voor was.
Hits als A Night Like This en Back It Up heeft de zangeres achter zich gelaten. Met The Jordan is ze minder commercieel, maar een eigen sound is nog ver weg. Waar Caro Emerald precies wist wat ze muzikaal van plan waren, is Caroline solo nog zoekende. Op Nowhere Near The Sky staan potentiële hits, maar ook nummers die plank misslaan.
Opener The Room is mystiek. Een nieuw geluid waarbij Caroline’s stem erg goed uitkomt. Het heeft wat weg van London Grammer’s Strong. Een volledig album in deze sfeer komt er echter niet achteraan. Na een interlude volgen de twee grootste hits van het album, Naked in the Sun, Best Damn Day en Temptation. Dit zijn de nummers die nog een tijdje op de radio te horen zullen zijn. Makkelijk weg te luisteren en een zeer aanstekelijk refrein.
Deze recensie van The Jordan ‘Nowhere Near The Sky′ maakt deel uit van een samenwerking met Maxazine. Benieuwd naar de rest van de recensie?
Bekijk alle recensies in samenwerking met Maxazine.
