Recensie: Bridgerton seizoen 1

Benieuwd naar Bridgerton seizoen 2? Check de recensie hier!

Acht boeken vol drama, romantiek en schandalen waar een grote familie centraal staat in de Britse Regency-periode: de perfecte formule voor een nieuwe serie. Zo zullen ook Netflix en Shondaland (productiehuis dat ook achter Grey’s Anatomy en Scandal zit) hebben gedacht. Eind 2020 is het eerste seizoen van Bridgerton op Netflix geplaatst en daarmee begint de streamingdienst 2021 meteen met een grote hit.

Bridgerton speelt zich af in 1813 tijdens ‘het seizoen’ waarbij jonge vrouwen in de Londense ton debuteren in de hoop een geschikte man te vinden. Het liefst een man met een hogere rank of uit een belangrijke familie. Ondertussen worden allerlei schandalen, die een smet op de hele familie werpen, geprobeerd te voorkomen. Voor ieders vermaak is daar dan de column van de mysterieuze Lady Whistledown die alle schandalen publiekelijk bekend maakt en als de verteller van de serie functioneert. Eigenlijk is Bridgerton een combinatie van Jane Austen’s Pride and Prejudice, Gossip Girl en meer dan een paar ‘Shades of Grey‘. En misschien gewoon een bekapte Bouquet reeks: beetje fout, maar heerlijk om naar te kijken!

De Bridgertons

Bron: Netflix

De familie Bridgerton bestaat uit moeder Violet en acht kinderen: Anthony, Benedict, Colin, Daphne, Eloise, Francesca, Gregory en Hyacinth. Ja inderdaad de namen staan op volgorde van het alfabet. Waarom? Gewoon, lekker makkelijk om te onthouden. 

In dit seizoen debuteert dochter Daphne in de Londense ton, zijn de oudste drie broers ieder met hun eigen liefdesperikelen bezig en is dochter Eloise (die samen met beste vriendin Penelope de show steelt) de detective aan het uithangen in de hoop de identiteit van Lady Whistledown te ontdekken. Meerdere verhaallijnen die met elkaar zijn verbonden door de Bridgertons, maar waar toch vooral de relatie van Daphne met de hertog de rode draad vormt.  

Als een familie met een al redelijke hoge rang, is het vinden van een geschikte huwelijkspartner voor Daphne (Phoebe Dynevor) van groot belang. Dit seizoen komt ook de Duke of Hastings (Regé-Jean Page) in Londen langs tijdens ‘het seizoen’ om een aantal zaken van zijn overleden vader te behandelen, maar absoluut niet om een bruid te vinden. Hierop maken Daphne en de hertog een afspraak: ze doen alsof ze in elkaar geïnteresseerd zijn zodat Daphne meer bekijks krijgt van hooggeplaatste, vrijgezelle jongemannen en de hertog zonder al te veel aandacht van debutantes en hun moeders zijn werkzaamheden kan afronden. Maar, zoals het een goede Bouquet drama behoord, blijft deze relatie niet strikt zakelijk en moeten ze veel obstakels overkomen.  

Historisch inaccuraat maar who cares

Is het dan een typische kostuumdrama? Nee. De drama is er, de romantiek is er en het verhaal barst van de schandalen, maar in tegenstelling tot soortgelijke verhalen is Bridgerton seksueel beladen inclusief de bijbehorende scènes. Zo pikant als Fifty Shades is Bridgerton nog niet, maar de schrijvers blijven er niet ver vandaan. Dit maakt de serie dan ook niet geschikt voor alle leeftijden.

Alhoewel Julia Quinn een aantal elementen en personages in haar verhaal op waarheid heeft gebaseerd, is Bridgerton geen historisch accurate beschrijving van de Regency-periode. Zo maken meerdere zwarte personages hun opwachting, terwijl dit genre voor zwarte acteurs eerder ontoegankelijk was. Dit is hoogstwaarschijnlijk de verdienste van Shondaland die haar andere series ook zo divers en inclusief mogelijk heeft gecast. Hierin blinkt Bridgerton dus uit binnen het genre van de kostuumdrama’s.

Bridgerton Queen Charlotte
Bron: Netflix

Wat betreft de kostuums en de sets heb ik mij laten vertellen dat deze niet helemaal accuraat zijn met de geschiedenis. Maar ach wat maakt het uit. De kostuums zijn prachtig en de sets zorgen ervoor dat je je zelf ook even in 19e eeuws Londen kan begeven. 

Toch is deze kostuumdrama ook enorm beïnvloed door de 21e eeuw. De anonieme column van Lady Whistledown fungeert als een sociaal medium. Ze maakt alle geheimen en schandalen openbaar en vernietigd hierbij meerdere reputaties. 

Voor de oplettende luisteraar is de 21e eeuwse popmuziek ook een grote inspiratie geweest. Tijdens de vele dansscènes speelt het orkest onder andere klassieke versies van Ariana Grande’s Thank U Next, Taylor Swift’s Wildest Dreams, Shawn Mendes’ In My Blood, Maroon 5’s Girls Like You en Billie Eilish’ Bad Guy

Seizoen twee?

Een tweede seizoen is nog niet officieel aangekondigd, maar zal er naar alle waarschijnlijkheid wel komen. De serie is gebaseerd op de boekenreeks van Julia Quinn waarin in ieder boek een andere Bridgerton centraal staat. Genoeg voer voor een tweede seizoen dus (en een derde, en een vierde, en een vijfde…..).

Voor fans van Pride and Prejudice (1995; 2005), Emma (2020), maar ook Gossip Girl (2007-2012) is deze kostuumdrama dus zeker een must-see. Maar ook voor iedereen die gewoon even lekker weg wil dromen en in een 19ee eeuwse werkelijkheid terecht wil komen. En Bridgerton heeft ook extra pluspunten. Ten eerste bestaat het seizoen ‘maar’ uit 8 afleveringen, dus perfect om te bingewatchen. En ten tweede, niemand minder dan Julie Andrews is de stem van Lady Whistledown! Genoeg redenen dus om net als 63 miljoen andere huishoudens verslaafd te raken aan de bezigheden van de familie Bridgerton.

Tot dat tweede seizoen op Netflix verschijnt (en dat zal echt nog wel een tijd duren) zijn er nog genoeg andere series en films om te bekijken en muziek om te luisteren. Het eerste seizoen van Bridgerton is in elk geval nu te zien op Netflix.

Yours truly, Lady Whistledown